“Er was meteen een klik”, vertelt oud-cliënt Job (28). Hij werd gekoppeld aan begeleider Jackie. “Het was liefde op het eerste gezicht”, grapt Jackie. Het is een lange weg geweest: Job ontving enkele jaren begeleiding vanuit Manna en volgde daarnaast een traject bij Tactus dat ook de nodige uitdagingen met zich meebracht. Van 8 uur begeleiding per week naar een uurtje per twee weken: in die tijd bouwden Jackie en Job een hechte band op. Job: “Jackie was een van de eerste die hoorde dat mijn vriendin en ik een kleine kregen”. Jackie: “Dat is tekenend voor onze sterke band”.  

Van jeugdzorg naar nazorgtraject
Vanaf een jaar of 13 kwam Job in de jeugdzorg terecht, omdat het thuis niet meer ging. Toen hij 18 jaar werd, stopte de jeugdzorg en werd er een nazorgtraject ingezet: “Job werd doorverwezen naar Manna voor begeleiding in het wonen en financiële begeleiding”, vertelt Jackie. 

Snel stappen gezet
Hoe Jobs situatie er toen uitzag? Hij had financiële-, verslavings- en sociale problemen. Job: “Zo dacht ik dat het verstandig was om mijn zorgverzekering niet te betalen, dat kon wel even wachten. De rekeningen stapelden zich snel op. Ik kwam steeds dieper in de ellende en had hulp nodig.” Toen de begeleiding van Manna in beeld kwam, zijn er snel stappen gezet. “Samen met Jackie heb ik bewind aangevraagd. Dat ik al die aanmaningen niet meer thuis kreeg, gaf mij gelijk veel rust”, vertelt Job.  

Verslaving
Het financiële stuk ging daarna een stuk beter, maar Job zat ook met zichzelf in de knoop. “Ik verdween weer even bij mijn begeleider uit beeld, althans dat probeerde ik. Als het te moeilijk werd dan had ik er geen zin in. Ondanks dat stond Jackie tien keer in de week aan de bel. Hij gaf niet op.” Jackie: “Job zat heel diep in die tijd. Het was een jongen van 19 toen ik hem leerde kennen en hij had al een verslaving achter de rug. De momenten dat ik Job zag was hij slecht van de drank en drugs. Hij woonde destijds in een bouwval op een vies kamertje. Job gaf aan dat hij hier ongelukkig was. Hij dronk om niet te voelen.” 

Deuren openen
Begeleider Jackie moest een lange adem hebben: “Job was heel goed in ontwijken. Soms moet je iemand die tijd dan gewoon geven. Je ziet dat wanneer er positieve ervaringen worden opgedaan door bijvoorbeeld de financiën die op orde komen, ze het overzicht terugkrijgen en de deur langzaam een beetje opengaat”. Op een gegeven moment zag Job in dat er iets moest gebeuren en gaf hij aan dat hij weg wilde van zijn huidige woonplek. “We zijn gaan kijken naar de mogelijkheden en hebben via de woningbouw een ander appartement voor hem gevonden.”  

Nieuwe doelen
Al snel sprak Job zijn wensen uit ten aanzien van werk en een rijbewijs. Samen hebben ze nieuwe doelen gesteld. Jackie ging mee naar sollicitaties en voordat Job het wist kon hij via een uitzendbureau aan de slag. Job: “Ik had op die momenten iemand nodig die me bijstond, anders ging het echt niet gebeuren. Jackie was een stok achter de deur.” 

Rust
Volgens Jackie waren er veel dingen waar Job geen weet van had: “Alledaagse, praktische zaken zoals het schrijven van een sollicitatiebrief of het inschrijven bij een woningbouwvereniging.” Alles was nieuw voor Job. Dingen die nieuw of onbekend waren, ontweek hij het liefst. Gelukkig was begeleider Jackie van alle markten thuis en stond hij Job op alle mogelijke manieren bij. “Jackie is heel rustig,” vertelt Job met een glimlach, “en dat geeft mij ook rust.”  

Verstoting
Job had veel last van gevoelens van verstoting. Terwijl zijn klasgenoten met hun moeders een kopje thee dronken na schooltijd, werd hij naar de groep gestuurd. “Daar heb ik een tik van gehad”. Het belangrijkste advies dat Jackie daarin aan Job heeft gegeven? Job: “Probeer sommige dingen af te sluiten en te laten zoals het is, zei Jackie tegen mij. Die woorden hebben mij aan het denken gezet en hebben mij weer dichter bij mijn moeder gebracht. Onze relatie is nu beter dan ooit. Daarnaast heb ik nu ook een vriendin, een koophuis en is ons tweede kindje op komst.” 

Begeleiding afbouwen
Met de tijd werd de begeleiding vanuit Manna langzaam afgebouwd, maar Job wilde er nog geen afscheid van nemen. Hoewel hij steeds zelfstandiger werd, vond hij veranderingen en het maken van keuzes nog altijd lastig. Jackie: “Job heeft soms een steun in de rug nodig. Iemand die hem vertelt dat hij het kan en dat hij bepaalde dingen gewoon moet doen”. Een voorbeeld daarvan is dat Job na het aflossen van zijn schulden wilde vasthouden aan bewindvoering. Jackie gaf hem het vertrouwen dat hij het zelf kon. Uiteindelijk stuurde Job een brief naar de rechtbank om de bewindvoering op te zeggen. Een grote stap voorwaarts in zijn zelfstandigheid. 

Zelfredzaam
Het was wennen toen de begeleiding uiteindelijk helemaal stopte, maar Job had er naartoe gewerkt. Jackie: “Zijn vriendin was hoogzwanger, ze hadden net een huis gekocht, Job had zijn opleiding afgerond, was 40 uur per week aan het werk en kreeg een vast contract. Hartstikke goed! Hij was er aan toe om op eigen benen te staan”. “Ik voel me nu zelfredzaam”, zegt Job met een glimlach. “Daar ben ik heel trots op.”  

Job heeft samen met Jackie een inspirerende reis doorlopen van groei, doorzettingsvermogen en vertrouwen. Een mooi voorbeeld hoe Job naar zelfredzaamheid heeft toegewerkt. Klaar om de toekomst met open armen tegemoet te gaan! 

*De naam van Job is gefingeerd.