Mevrouw Hakze woont sinds kort in verpleeghuis de Wingerd in Enschede: “Ik woon nog niet zo heel lang in de Wingerd, maar het bevalt me goed. Het is een hele geruststelling dat ik hier nu zit, ook voor de kinderen. Er is nu altijd iemand in de buurt als mij iets overkomt.”

Het wonen thuis wilde niet meer. Mevrouw sliep al beneden: “Ik ben al een paar keer gevallen en dan lig je daar. En er is niemand die je kan horen. Dan krijg je het wel even benauwd”.

Regelmatig bezoek
Mevrouw Hakze krijgt regelmatig bezoek. Ze halen haar dan op en gaan dan wel eens naar de winkel of blijven gewoon gezellig thuis: “Ik heb vier kinderen en één kleinkind. Vroeger was het dus gezellig druk in huis. Ik ben vanaf mijn 12^e jaar gaan werken, tot mijn trouwen toe. En toen was het nog zo dat als je trouwde, het afgelopen was met werken. Ik heb na die tijd nooit meer gewerkt en ben altijd thuis geweest voor de kinderen. Soms denk ik wel: het was een mooie tijd toen de kinderen klein waren. Maar nu ook hoor, nu ze groot zijn.”

Breien
Mevrouw Hakze was altijd bij een koor, vanaf haar 17^e/18^e. “Ik hou van koormuziek. We zongen bewerkte geestelijke liederen. Ik ging er graag naartoe, maar dat wil niet meer. Nu ga ik maar zitten breien. Meestal maak ik kindertruien, vestjes, handschoenen. En ik lees ook nog wel waargebeurde verhalen. Ik lees vaak ’s nachts. Overdag ook wel eens, maar ’s nachts ben ik vaak wakker. Dan ga ik een poosje lezen en dan val ik weer in slaap.”

Lief en behulpzaam
Hoe ziet een gemiddelde dag van mevrouw Hakze eruit? ’s Ochtends maakt ze zich klaar, komt de zorg medicijnen brengen en eet ze een boterham. “Ik ga veel naar buiten om een wandelingen te maken hier helemaal om het park. Achter de rollator kan ik nog wel aardig bewegen. En dan is het ook zo weer 12 uur voordat je gaat eten. Dan lees ik eens wat en brei nog wat. Dus dat valt best mee. Ik kan niet zo zitten te zitten, daar word ik zo zenuwachtig van.” ’s Avonds komt de zorg vaak een praatje maken: “Ze zijn allemaal even lief en behulpzaam, dus dat is gezellig. Het bevalt me hier goed. Er zitten hier ook nog bekenden uit de kerk, die ik nog ken van vroeger.”

Genoeg te doen
Voor mevrouw Hakze is er genoeg te doen op de Wingerd: “Er komt wel eens een koor en er is bijvoorbeeld ook een weekopening en een weeksluiting hier op De Wingerd. Daar ga ik altijd naartoe. Ik was gewend om zondags naar de kerk te gaan. Dat kan nu niet meer, maar ik vind het fijn dat dat hier nog is. En een keer in de paar maanden is er het avondmaal hier. ‘s Middags met het eten doen we een gebed en wordt er met een Bijbellezing geopend. Ik heb veel steun aan het geloof en ben dankbaar dat ik daarmee ben opgegroeid. Je hebt wel eens moeilijke momenten, dan heb ik veel aan het geloof en gebed. Ik zou het niet willen missen.”