Oscar Dragt is mantelzorger voor zijn moeder, cliënt bij Manna. Zijn moeder woont nog zelfstandig en ontvangt huishoudelijke ondersteuning van Manna.

Wat waardeer jij in jouw moeder?

De onvoorwaardelijke zorg die mijn moeder altijd voor mij en mijn zus heeft gehad. Al vanaf het moment dat wij superklein waren. En op dit moment waardeer ik het heel erg dat ze eigenlijk niet van ophouden weet. Ze staat op en begint de dag door zichzelf af te vragen wat ze die dag gaat doen.

En ze doet ook van alles: de stofzuiger is volgens mij continu binnen handbereik. Ze geeft niet op. Ze weert zich heel kranig, ook na het overlijden van mijn vader. Ze gaat nooit bij de pakken neerzitten, ondanks dat een stukje eenzaamheid en alleen zijn best een rol speelt. Dat waardeer ik heel erg. En ik niet alleen, mijn hele gezin waardeert dat.

Hoe is het om nu voor je moeder te zorgen?

Eigenlijk ook wel weer heel gewoon. Vroeger had je zo’n liedje van Wim Sonneveld. Daar zit een spreuk in ‘Ik maak me over nergens geen zorgen, want ik ren naar huis en mijn moeder is thuis’. Dat was bij ons ook altijd zo. Dat was het baken van rust. Wat er ook gebeurt, onze moeder is thuis. En die is er voor ons. Toen mijn vader en moeder afhankelijk werden van ondersteuning, pakte ik dat als kind ook onbewust op. Het begon met het meelezen met de post, meehelpen met het betalen van rekeningen. Langzamerhand worden dat soort dingen steeds meer.

Hoe is het om mantelzorger te zijn?

Mijn vader is ruim anderhalf jaar geleden overleden. Mijn moeder ziet slecht, dus ik beheer nu ook haar bankrekeningen, beantwoord de post en regel zaken met betrekking tot de huur, gemeentes en ondersteuning en doe de boodschappen. Dat soort dingen voelen heel gewoon: vroeger was ze er voor mij en nu ben ik er voor haar. Alleen als anderen mij er op attenderen dat wat ik doe totale mantelzorg is, sta ik er pas bij stil. Ik vind ‘mantelzorger’ daarom ook een lastig woord. Maar dat is het natuurlijk wel. Ik sta er zelf niet bij stil dat het dat stempeltje heeft.

De zorg voor mijn moeder voel ik zeker niet als een ballast. Dat doe ik graag. Ondanks dat mijn gezin het druk heeft, proberen wij zoveel mogelijk dingen op te pakken. Mijn moeder heeft ook aangegeven behoefte te hebben aan een maatje, die er gewoon voor haar is. Om bijvoorbeeld samen een kop koffie te drinken en even naar buiten te gaan. Er is door Manna een match gemaakt tussen een maatje en mijn moeder en het is een ‘match made in heaven’. Vanaf de eerste seconde is mijn moeder enthousiast over haar maatje. Ik vind het een geweldig initiatief.

Wat vind je lastig in het mantelzorger zijn?

Ik ga geen dingen uit de weg en probeer altijd te doen wat binnen mijn competenties ligt. En als ik iets niet weet of kan dan zoek ik er iemand voor. Ik ben bijvoorbeeld dolblij dat mijn moeder via Manna haar hulp heeft die haar in de huishouding helpt. En nu ook het maatje vanuit Manna. Dat soort dingen zijn gewoon fijn. Het ontmoeten van andere mensen, of het nou de hulp in de huishouding is of haar maatje, maakt het voor mijn moeder leuk. Want ze kan levendig vertellen en daarom is het voor haar ook fijn om die interactie niet alleen met mijn gezin, maar ook met andere mensen te hebben. Het gaat dan nog niet eens zozeer om het schoonmaken van de badkamer of het stofzuigen, maar juist ook het leuke gesprek met een kopje koffie is heel welkom.

Ik probeer altijd de mooie dingen te blijven zien van het mantelzorger zijn. Niet alleen te kijken naar wat zwaar en moeilijk is. Wij hebben het geluk dat we redelijk dichtbij mijn moeder wonen. Het zorgen voor mijn moeder doen we dan ook als gezin. We hebben twee kinderen en zij doen ook heel veel. Mijn dochter komt veel bij oma om dingen te doen, mijn zoon duikt op de meest verrassende momenten bij oma op om voor te lezen uit de bijbel en mijn vrouw pakt ook heel veel zaken op. Dus het is een combi van ons allen. Het is een deel van ons dagelijkse leven geworden en we doen het echt samen.

Hoe zie je de toekomst?

Ik hoop dat mijn moeder nog heel lang gezond blijft en 100 wordt. Minimaal!